1 Ardennen - Een Intro

Het grote voordeel van de Ardennen is dat ze zo dichtbij liggen en toch zo buiten!ands zijn; dit komt door de indrukwekkende rotsformaties, de beekjes en rivieren, de holle weggetjes en de anders-dan-andersdorpjes. Ook de talrijke rommel- en streekmarkten, carnavalsoptochten en dorpsfeesten verlenen een bijzondere charme aan het gebied. Daarnaast valt er in cultureelopzicht veel te genieten. Talrijke musea bieden inzicht in archeologie, geschiedenis, kunst, folklore en flora en fauna van de streek. Buiten, in het landschap, bewijzen menhirs en hunebedden dat het gebied al bewoond werd in het Neolithicum. Keltische verschansingen herinneren aan de Kelten die in de 7e eeuw voor Christus de inheemse stammen verjoegen. Overblijfselen van Gallo-Romeinse neder-zettingen zijn stille getuigen van vijf eeuwen Romeinse bezetting. Oude kloosters en kerkengeven blijk van de vroomheid in de Middeleeuwen. En ridderburchten, citadels en versterkte kasteelhoeves demonstreren de oorlogs-dreigingen door de tijden heen.

De naam Ardennen is afgeleid van het Keltische woord arduenna dat 'hoog' betekent. Geologisch gezien gaat het om een oud bergmassief dat zich uitstrekt van de Duitse Eifel en de Luxemburgse Oesling tot in Noord-Frankrijk en Oost-Vlaanderen. De Ardennen kennen een grote landschappelijke variatie.

Het eigenlijke Ardense Hoogland, dat een hoogte van bijna 700 m bereikt, heeft steile heuvels, een hard klimaat en uitgestrekte wouden waarin herten, everzwijnen, vossen en kleine bosdieren zich thuisvoelen. De rivieren zijn er op hun wildst, en hebben vaak V-vormige dalen en talrijke meanders. Rond het hoogste punt, het Signal de Botrange (694 m), liggen de Hautes Fagnes (Hoge Venen), een onherbergzaam en zompig gebied dat bedekt is met wollegras en veenmos en waarin planten en dieren gedijen die elders alleen in de bergen en het hoge Noorden voorkomen.

Naar het westen gaat het Ardense Hoogland abrupt over in een lager gelegen, licht golvend plateau: de Fagne-Famenne en Calestienne. De vruchtbare gronden werden hier ontgonnen voor de akkerbouw en veeteelt, maar zo'n tweederde is nog steeds bedekt met naaldwouden en oude loofbossen van eiken- en haagbeuken. In de dorpjes staat meer dan eens een romaans kerkje of een robuuste kasteelhoeve die in de 17e/18e eeuw werd gebouwd om weerstand te bieden aan rondtrekkende bandieten en plunderende soldaten. Kenmerkend voor het landschap zijn de talrijke tiennes, koepelvormigeheuvels die gevormd zijn als koraaIbanken in een tijd toen hier nog een zee was. En overal op plekken waar de ondergrond uit kalksteen bestaat, hebben zich spelonken, holen en grotten gevormd. Sommige grotten kennen prachtige druipsteenformaties, zoals de grotten van Han, van Rochefort, Remouchamps, Hotton, Couvin en Petigny. Het grillige karstlandschap wordt doorsneden door prachtige rivieren als de Lesse, de Lomme en de Viroin.

Verder naar het westen ligt de Condroz, een landbouwgebied dat zich uitstrekt tot het land van Sambre en Maas met een sterk reliëf van afgevlakte heuvels en diepe dalen. In de dorpjes staan indrukwekkende, gesloten vierkante hoeves en eenvoudige boerenwoningen met grijze, leien daken. De intieme valleien van de Molignée, de Samson en de Hoyoux vormen een wandelgebied bij uitstek. En in het Maasdal vindt u oude stadjes, prachtige kastelen, tuinen, burchtruïnes en rotsen.

In het zuidoosten van de Ardennen ligt de dunbevolkte streek Belgisch Lotharingen (Pays de Gaume), waar de bewoners geen Waals spreken maar Lotharings, een romaans dialect. Hoog-stamboomgaarden, grazige valleien en langgerekte, beboste heuvels kenmerken het landschap. Met een zachter klimaat dan de rest van de Ardennen doet het zuidelijke deel van Gaume bijna Provencaals aan. Er zijn wijngaarden, dorpjes met honingkleurige huizen en roodbruine pannendaken en, op de droge graslanden, een flora die men eerder zou verwachten in mediterrane gebieden dan in België. In het noorden van Gaume stroomt de Semois, een werkelijk prachtige rivier die na vele bochten uitmondt in de Maas.